PEP
| |

PEP ยาเป็ปกับสิ่งที่ควรรู้ก่อนเริ่มทาน

ในด้านของสุขภาพ ความรู้ไม่ได้เป็นสิ่งสำคัญเพียงอย่างเดียว แต่มักเป็นสิ่งที่เราจะสามารถป้องกันความเสี่ยงต่อการติดเชื้อเอชไอวี ในโลกนี้มีสิ่งที่สำคัญแต่มักถูกมองข้ามไปเช่น PEP คือสิ่งที่มาพร้อมกับการป้องกันในปัญหาสุขภาพระดับโลกที่สำคัญนั่นคือเอชไอวี เป็ป ยังคงเป็นสิ่งที่จะสามารถต่อสู้กับเอชไอวีได้โดยให้การช่วยเหลือสำหรับบุคคลที่อาจได้รับการสัมผัสกับเชื้อไวรัส เป็ป เป็นวิธีการดูแลสุขภาพในช่วงเวลาหลังจากสัมผัสเชื้อเอชไอวีหรือหลังเกิดความเสี่ยง

PEP คือสิ่งที่เปลี่ยนโลกใบนี้

เป็ป เป็นการป้องกันเอชไอวีหลังพบความเสี่ยงที่เกิดขึ้น เป็ปเป็นการรักษาป้องกันที่เกี่ยวกับการทานยาต้านไวรัสหลังจากการสัมผัสเชื้อเอชไอวีเพื่อป้องกันการติดเชื้อ ต้องทานยาเป็ปอย่างต่อเนื่องเป็นเวลา 28 วัน และควรเริ่มต้นภายใน 72 ชั่วโมงหลังเกิดความเสี่ยง ยิ่งเริ่มเร็วประสิทธิภาพในการป้องกันยิ่งมากขึ้น

การทำงานของเป็ป

กลไกการทำงานของเป็ป ทำให้การสร้างเชื้อไวรัสเอชไอวีถูกทำลาย เป็ป เป็นตัวแทรกแทรงขั้นตอนต่างๆของวงจรชีวิตของเชื้อไวรัส ทำให้ยุติการสร้างเชื้อไวรัสในร่างกาย เป็ป จะป้องกันเชื้อไวรัส เอชไอวี ที่เข้าสู่เซลล์ของร่างกายและการคัดกรองหรือยับยั้งการคัดลอกตัวของเชื้อไวรัสในระหว่างกระบวนการเข้าสู่ร่างกายของเชื้อ การทำงานของ เป็ป ช่วยลดความเสี่ยงในการติดเชื้อไวรัสเอชไอวี โดยมุ่งเน้นให้เชื้อไม่สามารถเจริญเติบโตและขยายพันธุ์ในร่างกายได้ หากใช้ให้ถูกต้อง เป็ป จะช่วยลดความเสี่ยงในการติดเชื้อไวรัส เอชไอวี อย่างมีประสิทธิภาพและมีความปลอดภัย

สิ่งสำคัญที่ควรพิจารณาก่อนเริ่มทาน PEP

ระยะเวลาในการเริ่มทาน PEP

ระยะเวลามีความสำคัญอย่างมากเมื่อเกี่ยวข้องกับ เป็ป การเริ่มทานยาให้เร็วที่สุดหลังจากการสัมผัสเชื้อสามารถเพิ่มประสิทธิภาพได้ ความล่าช้าในการทานยาหรือขอความช่วยเหลือทางการแพทย์ที่ล่าช้าสามารถทำให้ประสิทธิภาพของ เป็ป ลดลง

การประเมินปัจจัยเสี่ยงที่เกิดขึ้น

เป็ปเป็นยาที่แนะนำให้ใช้ในสถานการณ์ที่มีความเสี่ยงสูงต่อการติดเชื้อเอชไอวี เช่น

  • การมีเพศสัมพันธ์โดยไม่ได้ป้องกัน
  • การใช้เข็มร่วมกันกับผู้ที่ทราบว่าติดเชื้อเอชไอวี
  • การเปลี่ยนคู่นอนบ่อยๆ

ในกรณีนี้เป็นส่วนสำคัญที่จะประเมินระดับความเสี่ยงอย่างรอบคอบและพูดคุยกับแพทย์ผู้เชี่ยวชาญเพื่อกำหนดว่าเป็ปมีความจำเป็นในกรณีนี้หรือไม่

ผลข้างเคียงที่อาจเกิดขึ้น

เช่นเดียวกับยาอื่น ๆ เป็ป อาจทำให้เกิดผลข้างเคียงได้ตั้งแต่อาการเจ็บท้องเล็กน้อยจนถึงอาการรุนแรงมากขึ้น ดังนั้นหากพบอาการที่เป็นผลข้างเคียงจากการใช้ ยาเป็ป ควรมาพบแพทย์โดยเร็วที่สุด

การทานยาอย่างสม่ำเสมอเป็นสิ่งสำคัญ

การรับประทาน เป็ป อย่างสม่ำเสมอคือสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับประสิทธิภาพของเป็ป การขาดยาหรือหยุดใช้ยาก่อนกำหนดอาจเสี่ยงต่อความสามารถในการป้องกันการติดเชื้อเอชไอวี

จำเป็นต้องตรวจเอชไอวีเป็นประจำ

จะต้องมีการตรวจและติดตามอย่างต่อเนื่อง เพื่อประเมินการตอบสนองต่อการรักษา ตรวจสอบการเกิดผลข้างเคียงที่เป็นไปได้ และให้การสนับสนุนอย่างต่อเนื่อง แพทย์จะทำการนัดหมายติดตามเพื่อประเมินประสิทธิภาพของ เป็ป และให้คำปรึกษาเกี่ยวกับปัญหาหรือความกังวลที่อาจเกิดขึ้น

การติดตามผลการรักษา

หากสิ้นสุดการรับประทานยา เป็ป ก็ยังคงต้องตรวจเอชไอวีและการดูแลเพิ่มเติมต่อไป ผู้ที่ได้รับ เป็ป ควรมารับการตรวจเอชไอวี ในระยะเวลาที่กำหนดหลังจากการรักษาเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีการติดเชื้อ นอกจากนี้ยังควรมีการติดตามผลเพื่อตรวจสอบผลกระทบที่เป็นไปได้หรือปัญหาที่เกิดขึ้นในระยะยาวสำหรับการดูแลสุขภาพอย่างต่อเนื่อง

ผลข้างเคียงของการใช้เป็ป

ผลข้างเคียงของการใช้ เป็ป สามารถแตกต่างไปตามยาที่รับรายการและปัจจัยของบุคคลแต่ละคน ต่อไปนี้คือผลข้างเคียงที่พบบ่อยของการรับเป็ป

  • คลื่นไส้และอาเจียน
  • เหนื่อยล้า
  • ปวดหัว
  • ท้องเสีย
  • ผื่นหนัง
  • เปลี่ยนแปลงในการรับประทานอาหาร
  • ปวดกล้ามเนื้อหรือข้อ
  • การเปลี่ยนแปลงของอารมณ์

ควรทราบว่าไม่ใช่ทุกคนจะมีผลข้างเคียงเหล่านี้ และบางคนอาจไม่มีผลข้างเคียงเกิดขึ้นเลย อีกทั้ง ประโยชน์ของ เป็ปในการป้องกันการแพร่ระบาดของ เอชไอวี จะมีความสำคัญมากกว่าความเสี่ยงของผลข้างเคียง หากคุณมีอาการข้างเคียงที่เป็นปัญหาหรือเป็นอย่างต่อเนื่องขณะรับ เป็ป ควรติดต่อแพทย์เพื่อขอคำแนะนำต่อไป

ประสิทธิภาพของ PEP

สามารถลดความเสี่ยงของการติดเชื้อเอชไอวีได้เมื่อเริ่มใช้โดยทันทีหลังจากการสัมผัสเชื้อ การวิจัยแสดงให้เห็นว่าการให้ เป็ป ทันทีหลังจากการสัมผัสสามารถลดความเสี่ยงของการติดเชื้อเอชไอวี ได้ถึง 80% ประสิทธิภาพของ เป็ป ขึ้นอยู่ระยะเวลาในการทาน เป็ปจะมีประสิทธิภาพมากที่สุดเมื่อเริ่มต้นใช้โดยทันทีหลังจากการสัมผัสเชื้อ โดยที่ต้องเริ่มต้นภายหลังจากการสัมผัส ไม่นานเกิน 72 ชั่วโมง ความล่าช้าในการทานยาครั้งแรกอาจทำให้เพิ่มความเสี่ยงมากขึ้น

เป็ป จะต้องทานต่อเนื่องเป็นเวลา 28 วัน การทำความเข้าใจเกี่ยวกับระยะเวลาการทานยาเป็นสิ่งสำคัญในการป้องกันการติดเชื้อเอชไอวี เป็ป จะลดความเสี่ยงของการติดเชื้อ HIV ได้อย่างมาก แต่ก็ไม่ได้ป้องกันได้ 100% ดังนั้นควรปฏิบัติตามวิธีที่ปลอดภัยขึ้นเพิ่มเติม เช่น การใช้ถุงยางอนามัย จะทำให้ป้องกันได้มากขึ้น

ข้อพึงระวัง

ข้อควรระวัง เป็ปสามารถป้องกันเอชไอวีมากกว่า 80 % ได้จริงหากทานยาอย่างถูกต้องและหมั่นตรวจเอชไอวีอย่าสม่ำเสมอแต่เป็ปไม่สามารถป้องกันโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์อื่นๆได้ดังนั้น การใช้ถุงยางอนามัย จึงเป็นสิ่งสำคัญที่ต้องปฎิบัติเพราะถุงยางอนามัยสามารถป้องกันโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ได้และสามารถป้องกันเอชไอวีได้ หากใช้ควบคู่ไปกับการทาน เป็ป ยิ่งทวีคูณความปลอดภัยเพิ่มขึ้นหายห่วงเรื่องเพศและสร้างความมั่นใจให้กับคู่ของตนเอง

“ถึงแม้ว่า เป็ป จะป้องกันเอชไอวีได้ แต่ไม่สามารถป้องกันโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์อื่นๆได้ ดังนั้นถุงยางอนามัยเป็นตัวเลือกที่มาควบคู่กับเป็ปได้ดี”

ปัจจัยสำคัญของ เป็ป ก่อนที่จะเริ่มการรักษาเป็นสิ่งสำคัญที่ช่วยให้ตัดสินใจเกี่ยวกับสุขภาพของตนเอง โดยการพิจารณาปัจจัยเช่นเกณฑ์ความเหมาะสม ผลข้างเคียงที่อาจเกิดขึ้น การปรึกษากับแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ การปฏิบัติตามระเบียบการรักษาที่กำหนดไว้และความรู้เกี่ยวกับ เป็ป จะสามารถช่วยป้องกันและเพิ่มความปลอดภัยของตนเองในสถานการณ์ที่มีโอกาสติดเชื้อเอชไอวีในที่สุด เป็ป เป็นสิ่งที่สำคัญในการต่อสู้กับ HIV/AIDS ที่สามารถช่วยให้บุคคลสามารถควบคุมสุขภาพทางเพศและลดความเสี่ยงของการแพร่ระบาดของเอชไอวี ได้

Similar Posts

  • อะไรคือ เพร็พกับเป๊ป

    เพร็พกับเป๊ป นั้นมีความแตกต่างกันในแง่ของสถานการณ์การใช้งาน ยาเพร็พ (PrEP) หรือภาษาอังกฤษที่ว่า Pre-Exposure Prophylaxis คือ ยาที่ใช้รับประทานเพื่อป้องกันการติดเชื้อเอชไอวีก่อนที่จะมีความเสี่ยง เรียกง่ายๆ ว่าเป็นยาที่ทานก่อนมีเซ็กส์นั่นเอง ส่วนยาเป๊ป (PEP) ภาษาอังกฤษเรียกว่า Post-Exposure Prophylaxis คือ ยาที่ใช้รับประทาน เพื่อป้องกันการติดเชื้อเอชไอวีหลังมีความเสี่ยง หรือทานในกรณีฉุกเฉินไม่เกินระยะเวลา 72 ชั่วโมง ซึ่งตัวยาทั้งสองนี้ช่วยให้คนที่มีความเสี่ยงสูง ในการติดเชื้อเอชไอวี ได้รับการป้องกันอย่างมีประสิทธิภาพ และปลอดภัย เพร็พกับเป๊ป คืออะไร? คือ ยาชนิดรับประทานที่มีประโยชน์ในการป้องกันการติดเชื้อไวรัสเอชไอวี โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับกลุ่มผู้ที่มีความเสี่ยงสูงในการติดเชื้อ ได้แก่ ยาเพร็พ PrEP (Pre-Exposure Prophylaxis) คือ การใช้ยาเพื่อป้องกันการติดเชื้อเอชไอวี ก่อน ที่จะมีความเสี่ยง ซึ่งมีตัวยาสำคัญใน 1 เม็ดประกอบไปด้วย Emtricitabine (FTC) ขนาด 200 มิลลิกรัม และ Tenofovir (TDF) ขนาด 300 มิลลิกรัม หลังจากที่คุณใช้เพร็พแล้ว…

  • |

    U=U&ME แคมเปญใหม่เพื่อหยุดตีตราผู้ติดเชื้อ!

    เมื่อวันที่ 3 พฤษภาคม 2567 ได้มีการจัดถ่ายภาพที่ Crimson Studio ในกรุงเทพฯ สำหรับแคมเปญที่ชื่อว่า “U=U&ME” ซึ่งดำเนินการโดยมูลนิธิ Love Foundation Thailand แคมเปญนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างความเข้าใจและเสริมความรู้เกี่ยวกับการใช้ชีวิตร่วมกับเอชไอวี โดยมุ่งเน้นการให้ความรู้และการต่อต้านการตีตราผู้ติดเชื้อเอชไอวี

  • |

    วิธีการรักษาผื่นที่เกิดจากการติดเชื้อเอชไอวี

    ผื่นที่ผิวหนัง เป็นอาการทั่วไปเมื่อเกิดการติดเชื้อไวรัสเอชไอวี ขึ้น อาการมักจะเป็นสัญญาณเริ่มแรก และมักจะเกิดขึ้นในช่วง 2 – 3 สัปดาห์หลังได้รับเชื้อเข้าสู่ร่างก่าย ซึ่งอาการผื่นอาจไม่ได้เป็นเกิดจากการติดเชื้อเท่านั้น แต่ยังเป็นอาการที่เกิดขึ้นได้จากยาที่ใช้รักษาการติดเชื้อไวรัสเอชไอวี ได้ด้วย ผื่นที่เกิดจากเชื้อเอชไอวี อาจจะเรียกว่า ผื่นเอชไอวี หรือเอดส์เฉียบพลัน  เป็นผื่นเอชไอชวีเฉียบพลันมักจะเกิดขึ้นในช่วงแรกของการติดเชื้อ ผื่นจะปรากฏในส่วนเดียว หรือหลายส่วนของร่างกาย และอาจทำให้เกิดอาการคันที่ผืนด้วย  วิธีการสังเกตผื่น มีดังนี้ สังเกตดูว่าเป็นผื่นแดง บวมเล็กน้อย และคันมากๆ หรือไม่ ผื่นที่เกิดจากเชื้อเอชไอวี มักจะเป็นจุดด่างดวงบนผิวหนัง ถ้าเป็นคนผิวขาวก็จะเป็นจุดสีแดง แต่ถ้าเป็นคนผิวสีเข้มก็จะเป็นสีดำอมม่วง โดยความรุนแรงของผื่นจะไม่เท่ากันในแต่ละคน บางคนก็อาจจะมีผื่นขึ้นรุนแรงมากเป็นบริเวณกว้าง ในขณะที่บางคนก็อาจจะมีผื่นขึ้นนิดหน่อยเท่านั้น แต่ถ้าผื่นที่เกิดจากเชื้อเอชไอวี เป็นผลมาจากยาต้านไวรัส ผื่นจะเป็นรอยแผลแดงบวมไปทั่วร่างกาย ผื่นแบบนี้เรียกว่า ผื่นแพ้ยา สังเกตว่าผื่นขึ้นตรงไหล่ หน้าอก ใบหน้า ท่อนบนของร่างกาย และมือหรือไม่ ผื่นที่เกิดจากเชื้อเอชไอวี มักจะขึ้นในบริเวณเหล่านี้ แต่ก็มักจะหายไปเองภายในเวลาไม่กี่สัปดาห์ ทำให้บางคนอาจเข้าใจผิดคิดว่าเป็นอาการแพ้ หรือผิวหนังอักเสบ ซึ่งผื่นที่เกิดจากเอชไอวี ไม่สามารถติดต่อกันได้ เพราะฉะนั้นจึงไม่มีความเสี่ยงว่าจะแพร่เชื้อเอชไอวี ผ่านทางผื่นสู่คนอื่นได้ สังเกตอาการอื่นๆ ที่อาจเกิดขึ้นตอนที่เป็นผื่นเอชไอวี ผื่นเอชไอวีจะมีอาการเจ็บ…

  • | | | |

    15 เรื่องที่มักเข้าใจผิดเกี่ยวกับผู้ติดเชื้อเอชไอวี/โรคเอดส์

    ถึงแม้ว่าโรคเอดส์ และเชื้อเอชไอวี ที่เกิดขึ้นในประเทศไทยจะมีมานานมากแล้ว แต่คนส่วนใหญ่ก็ยังมีความรู้ความเข้าใจผิด ๆ เกี่ยวโรคเอดส์ และเชื้อเอชไอวี ทำให้ปัจจุบันต้องมีการให้ความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้อง เกี่ยวกับโรคเอดส์ และเชื้อเอชไอวี หรือการเผยแพร่ความรู้ใหม่ ๆ อยู่อย่างต่อเนื่อง เอชไอวี คืออะไร เชื้อเอชไอวี (Human Immunodeficiency Virus) คือ ไวรัสที่จะเข้าไปกัดกินทำลายเซลล์เม็ดเลือดขาว ทำให้ภูมิคุ้มกันบกพร่อง โรคเอดส์ คืออะไร เอดส์ (Acquired Immunodeficiency Syndrome – AIDS) คือ กลุ่มอาการของการติดเชื้อโรคแทรกซ้อนต่างๆ เมื่อระบบภูมิคุ้มกันของร่งกายถูกเชื้อเอชไอวีทำลายจนไม่สามารถต้านทานเชื้อโรคที่เข้าสู่ร่างกายเหล่านี้ได้ สาเหตุการติดเชื้อเอชไอวี สามารถติดเชื้อเอชไอวีโดยการสัมผัสกับเลือด น้ำอสุจิ ของเหลวจากช่องคลอด หรือแม้แต่น้ำนมแม่ สาเหตุการแพร่เชื้อส่วนใหญ่มาจากการมีเพศสัมพันธ์และการใช้เข็มฉีดยาร่วมกัน หรือส่งผ่านจากแม่สู่ลูกระหว่างการตั้งครรภ์ เรื่องที่มักเข้าใจผิดเกี่ยวกับผู้ติดเชื้อเอชไอวี/โรคเอดส์ 1. โรคเอดส์ กับ เชื้อเอชไอวี เป็นคนละตัวกัน HIV คือ เชื้อไวรัสที่ก่อให้เกิดโรคภูมิคุ้มกันบกพร่อง  ส่วนโรคเอดส์ คือ โรคแทรกซ้อนที่เกิดขึ้นหลังภูมิคุ้มกันบกพร่องที่เชื้อเอชไอวีทำลาย 2. โรคเอดส์ ยังมีโอกาสรอดชีวิต…

  • | | |

    โรคติดเชื้อฉวยโอกาส ที่พบได้มากในผู้ติดเชื้อเอชไอวี

    โรคติดเชื้อฉวยโอกาส หรือภาวะแทรกซ้อน คือ ผู้ติดเชื้อเอชไอวี/ผู้ป่วยโรคเอดส์ จะมีโรคติดเชื้อฉวยโอกาส หรืออาการภาวะแทรกซ้อนระยะเริ่มต้น คือ ผิวหนังเป็นเริม งูสวัสดิ์ ฝี เชื้อรา ผื่น กลากเกลื้อน แผลเรื้อรัง ลิ้นเป็นฝ้าขาว แบบโรคเชื้อรา เป็นไข้ และไอเรื้อรัง แบบวัณโรคปอด เป็นไข้ ไอ หอบ แบบปอดอักเสบ เป็นไข้ ปวดศีรษะรุนแรง อาเจียน คอแข็ง ก้มไม่ได้ (ก้มยาก) แบบเยื่อหุ้มสมองอักเสบ แขน ขา ชา อ่อนแรง แบบไขสันหลังอักเสบ ซีด มีจุดแดง จ้ำเขียว หรือเลือดออก แบบโรคเลือด ท้องเดินเรื้อรัง แบบมะเร็งลำไส้ใหญ่ โรคติดเชื้อฉวยโอกาส หรือภาวะแทรกซ้อน ที่อาจพบได้ และค่อนข้างเป็นอันตราย ได้แก่ อ่านบทความอื่นๆ อ้างอิงข้อมูลจากเว็บไซต์ : Post Views: 1,059

  • | | |

    ทำความเข้าใจก่อนใช้ยาเพร็พ และยาเป๊ป

    สิ่งสำคัญของยาต้านไวรัสเอชไอวีคือ เพื่อลดความเสี่ยงในการติดเชื้อเอชไอวี ทั้งก่อนและหลังการสัมผัสเชื้อ หากพูดถึงวิธีป้องกันการติดเชื้อเอชไอวี คนส่วนใหญ่จะนึกถึงการสวมถุงยางอนามัย ซึ่งเป็นวิธีป้องกันก่อนการสัมผัสเชื้อที่ปลอดภัย และลดความเสี่ยงได้อย่างมีประสิทธิภาพ หากใช้ร่วมกับยาต้านไวรัสเอชไอวี ก็อาจช่วยลดความเสี่ยงได้มากขึ้น แต่ต้องใช้อย่างถูกต้อง ซึ่งโดยคนส่วนใหญ่ยังขาดความรู้ ความเข้าใจเกี่ยวกับการใช้ยาต้านเอชไอวี PrEP และPEP  ว่าทำหน้าที่ป้องกันการติดเชื้อเอชไอวีอย่างไร เราจึงจำเป็นต้องทำความเข้าใจก่อนการใช้ยาต้านไวรัสเอชไอวี PrEP และ PEP คืออะไร? เพร็พ (PrEP-Pre-Exposure Prophylaxis) คือ ยาต้านไวรัสเอชไอวี ที่ป้องกันการติดเชื้อเอชไอวีสำหรับผู้ที่มีผลเลือดเป็นลบ หรือเป็นการใช้ยาเพื่อเตรียมตัวไว้ก่อนจะมีโอกาสได้สัมผัสเชื้อ เป๊ป (PEP- Post-Exposure Prophylaxis) คือ ยาต้านไวรัสฉุกเฉิน สำหรับผู้ที่มีผลเลือดเป็นลบที่เพิ่งได้สัมผัสเชื้อมาไม่เกิน 72 ชั่วโมง PrEP & PEP ทำงานอย่างไร? กลไกของยา PrEP จะไปสะสมอยู่ในเม็ดเลือดขาวในเลือดและเนื้อเยื่อต่าง ๆ ของร่างกาย รวมทั้งอวัยวะที่เป็นช่องทางเข้าของเชื้อเอชไอวี เช่น ช่องคลอด ปากมดลูก ปากทวารหนัก เยื่อบุอวัยวะสืบพันธุ์ชาย ฯลฯ เมื่อเชื้อเอชไอวี เข้าไปในร่างกายในช่องทางดังกล่าว เชื้อก็จะถูกยาที่สะสมอยู่ก่อนหน้านั้นยับยั้งไม่ให้แบ่งตัว…